Warhammer Fantasy - Miasta Starego Świata

Stolica Imperium i zarazem jego największe miasto, a także siedziba dworu Imperatora, pełniącego podwójną rolę władcy Imperium i Księcia-Elektora Reiklandu. To miasto to jedno z najważniejszych miast Starego Świata. Tutaj przybywają dyplomaci ze wszystkich znanych ziem, aby prowadzić negocjacje, tutaj też szlachta i kupcy wysyłają swoje dzieci, aby zdobyły wykształcenie i znalazły odpowiedniego partnera życiowego. Oprócz słynnego Uniwersytetu Altdorfskiego, stolica jest także siedzibą Kolegiów Magii, które szkolą czarodziejów imperialnych, jedyne osoby uprawnione do rzucania zaklęć. Położony w rozwidleniu rzek Reik i Talabek.

Jeszcze przed narodzeniem Sigmara, miejsce głównego obozowiska Brigundian. Jest to najważniejsze miasto na terenach pomiędzy Averem i Reikiem. Stolica Averlandu.

Położone na południowym brzegu Górnego Talabeku, zwarte miasto otoczone silnymi murami obronnymi. Wybudowane tu z ciemnego drewna Wielkiego Lasu budowle mają odpychający wygląd. Jest to stolica Ostermarku, pełniąca tę funkcję od zniszczenia poprzedniej stolicy w 1999 roku Kalendarza Imperialnego.

Główne miasto prowincji rządzone przez hrabiego Josefa von Behringa było spokojnym miastem kupieckim, które eksportowało drewno z Wielkiego Lasu oraz suszone ryby. Jednak od wybuchu wojny miasto i okoliczne obszary zostały zalane tysiącami uchodźców z Ostlandu.

Niegdyś siedziba królów Teutogenów, a później stolica imperialna pod władzą Imperatorów Drakwaldzkich. To główne miasto zachodniego Middenlandu. Wybudowane na stromych zboaczach, które wznoszą się nad wschodnim brzegiem Reiku.

Położone nad rzeką Delb wzdłuż drogi łączącej stolice Reiklandu ze stolicą Middenlandu. Miasto to, to dobrze prosperująca społeczność kupiecka, znana ze swoich wybornych win.

Stolica Krainy Zgromadzenia. Położone niedaleko brzegu Górnego Averu. To tu raz na 3 lata zbiera się Generalne Zgromadzenie.

Daleko na północy, w pobliżu Gór Środkowych, leżą ruiny wioski, której mieszkańcy uciekli przed zbliżającymi się armiami Chaosu. Było to niegdyś niewielką osadą górników i drwali, szczególnie znaną z powodu bliskich kopalni miedzi.

Odizolowana wioska nad Północnym Stirem. Została założona w miejscu o dość niekorzystnym położeniu między Martwym Lasem na zachodzie, Dziwnymi Nizinami na wschodzie i Bagnem Hel na południu, po drugiej stronie rzeki. Jest pod rządami margrabiego Gottholda Schurza, ma reputację najbardziej nawiedzanej osady w Imperium.

Ze względu na działający tam prom, największy na Górnym Talabeku poza samą stolicą, samotna stanica w północno-wschodniej części prowincji jest ważnym strategicznie miejscem. Jest to główny punkt obrony Ostermarku przed inwazjami, jak również dochodowy fort celno-mytniczy, pobierający opłaty od podróżnych przekraczających granicę. Tutejszym garnizonem dowodzi obecnie margrabia Konrad Röntgen.

Usytuowane tuż za stolicą Reiklandu przy drodze do stolicy Middenlandu, formalnie podlega Imperatorowi, choć ów zrzekł się władzy na rzeczy się władczy na rzecz Świątyni Shallyi, która prowadzi tam otoczony murem przytułek dla obłąkanych.

Mała wioska w sercu Zieleniska, jest ważnym ośrodkiem uprawy tytoniu w Krainie Zgromadzenia

Forteca rządzona przez namiestnika Księcia-Elektora, strzeże zachodniego końca Przełęczy Czarnego Ognia oraz prowadzącego przez nią Starego Traktu Krasnoludzkiego.

Rządzona przez słynącą z pobożności rodzinę Auerbachów, wioska usadowiła się na trakcie odchodzącym od Nowej Drogi do stolicy Hochalandu. Pomiędzy domami i chatami mieszkańców wznoszą się wspaniałę kapice wszystkich bogów Imperium, wśród których największe poświęceone są Sigmarowi oraz Taalowi i Rhyi.

W samym centrum Ostermarku znajduje się miasto, rządzone przez margrabię Richarda Dorniera, jednego z największych hodowców koni w prowincji. Umiejscowione na skraju Smętnych Wrzosowisk, miasto organizuje coroczny letni targ koński, który przyciąga kupców z całego Imperium, a nawet Bretoni i Estalii.

Fort przydrożny na Starym Trakcie, był w ruinach gdy ludzie po raz pierwszy zajęli te tereny w Pierwszym Tyciącleciu. Pod rządami ludzi miasto stało się ważnym węzłem transportu z górnego Reiku przez Agbeiten oraz szlaku między Przełęczą Czarnego Ognia i Averheim.

Siedziba rodu Ludenhofów, stolica Hochalndu, a niegdyś potężna forteca. To również siedziba Hochlandzkiej Szkoły Czarodziejów - uczelni której Imperator udzielił prawa nauczania sztuk magicznych i teorii magii.

Położone na niewielkim obszarze na wschodnim brzegu Reiku, stare miasto założone w czasach wczesnych Imperatorów. Cenione ze względu na strategiczną pozycję nad Reikiem, było wielokrotnie przejmowane przez szlachtę Reiklandu, Stirlandu i Talabeklandu, aby w końcu podczas Pierwszego Tysiąclecia przejść pod kontrolę Książąt Reiklandzkich.

Położone w górnym biegu rzeki Hornberg u podnóży Gór Czarnych, miasto jest zarówno ośrodkiem handlu futrami, jak i najbliższym znaczącym targiem towarów z krasnoludzkiego królestwa Karak Hirn.

Na skraju Nawiedzonych Wzgórz, u źródeł Czarnego Strumienia leży miasto żyjące w ciągłym strachu przed sąsiadami ze wschodu, Sylvańczykami. Władca osady, hrabia Petr von Stolpe, wielokrotnie walczył z nieumarłymi.

Znajduje się tu największy ufortyfikowany zajazd w Talabeklandzie, poza samą stolicą. Miasto jest także nieoficjalną kwaterą główną dużego kontyngentu strażników dróg, którzy patrolują trakt od stolicy Talabeklandu do Stiru, utrzymując bezpieczeństwo na Starej Drodze Leśnej.

Największy port w środkowym biegu Sol to dobrze prosperujące miasto, położone na krańcu szlaku z Karak Norn. Miasto słynie ze swoich wyrobów srebrnych, a produkowane tutaj puchary, naczynia i biżuteria są bardzo poszukiwane w większości Starego Świata.

Miasto Białego Wilka, siedziba kultu Ulryka i największe miasto Północy. Miasto to skała, o którą rozbiła się i rozproszyła inwazja Archaona. Zostało założone przed narodzinami Imperium, na wielkiej górze zwanej Fauschlag lub Górą Ulryka, którą niczym wyspa pośród morza zieleni wznosi się nad otaczającym je Drakwaldem.

Po spadnięciu na nie dwu-ogonowej komety nazwane Miastem Przeklętych. Niegdyś stolica Ostermarku, i jedna największych miast kultu Sigmara.

Pierwotnie była to mała wioska rybacka zwana Pugsblatter. Potem prawa miejskie dla tej osady wykupiła grupa zamożnych kupców, kierwowana przez szarlatana zwanego Jens-Pieter Riemanns.

Miasto znane jako "Korona, która błyszczy tysiącami klejnotów" pod względem populacji ustępuje tylko stolicy Imperium, ale dzierży prymat pod względem sztuki i nauki. To siedziba Imperialnej Akademii Artylerii, która dostarcza mistrzów artyleryjskich na potrzeby armii wszystkich Elektorów, a także Uniwersytetu Nulneńskiego, wiekowej uczelni, założonej w najwcześniejszych latach Imperium.

Oddzielone od Jałowych Wzgórz pasmem Wielkiego Lasu, miasteczko to siedziba dużego sigmaryckiego klasztoru i świątyni pod wezwaniem Leopolda "Młota Wiary". Mieszkający tu bracia poświęcają się studiowaniu ksiąg i oczyszczaniu Jałowych Wzgórz ze wszelkich przekleństw, jakie na nie spadły.

Jedno z dwóch miast założonych w nieudanej próbie odciągnięcia ruchu handlowego od wolnego miasta portowego, niegdyś należącego do Imperium.

Stolica Nordlandu, spoczywa pośród wzgórz, z których wypływają strumienie tworzące rzekę Salz. Na szczycie jednego ze wzgórz , niegdyś miejscy spotkań zachodnich potomków plemienia Was-Jutonów, Książęta-Elektorzy wybudowali wysoki zamek, zwany GniazdemJutonów. Podejście do niego jest tak wąskie, że nie trzeba było budować muru i baszt. Wielka twierdza wyrasta wprost ze skał, górując nad okolicą. Miejsce powiadają, że Książę-Elektor może przez zachodnie okna sali tronowej oglądać całą swoją prowincję, mając szczególne baczenie na elfy z Laurelorn.

Znajduje się w pobliżu miejsca, gdzie Aver wpływa do Averlandu. Nazwana tak ze względu na słynne sady jabłoni, które rozciągają się na długie kilometry wokół wioski.

Czterdzieści kilometrów na południe od Hargendorfu, na zachodnim brzegu rzeki Demst, leży opuszczona wioska. Założona za czasó dziadka obecnego barona von Hargenfelsa, wioska stanowiła etap kolonizacji ziem na zachód od Demst, w pobliżu starego kręgu głazów, podobnego do tych, jakie dawno temu wznosili wyznawcy Dawnej Wiary.

To popularny przystanek zarówno dla podróżnych poszukujących bazy do swoich wypadów na położone na południe Cierniowe Wzgórza. Tu mieści się Gospoda Brombeerstrauch, ufortyfikowane zajazd należący do byłego krasnoludzkiego najemnika, Augustusa Hargrimssona, który uratował miejscowego barona Helmuta Adenauera, przed wywerem.

Położone nad rzeką w pobliżu Lasu Głodu, to miasteczko należące do Zakonu Rycerzy Kruka, morryckich rycerzy zakonnych, poświęcających życie niszczeniu nieumarłych. Miasto było darem Książąt-Elektorów Stirlandu, wdzięcznych zakonowi za pomoc podczas bitwy na Bagnie Hel.

Będący niegdyś drugim miastem Sollandu, miasto jest dzisiaj spokojnym rynkiem zbytu płodów rolnych i ośrodkiem handlu wełną we wschodnim Wissenlandzie. Rządzony przez barona Fredericha Herberta, miasto istnieje na wielu mapach tylko ze względu na obecność rozległych ruin na południowym wschodzie od miasta.

Posiada niewielką uczelnię i akademię medyczną, zawsze było gotowe przyjmować nowe idee z całęgo świata. Averlandczycy często określają osoby pochodzące stąd jako te, które "mają nierówno pod czaszką". Potrzeba zmian i rozwoju tutaj jest na wysokim poziomie.

Odwieczna stolica Talabeklandu i siedziba Książąt-Elektorów od kilku stuleci cieszy się statusem wolnego miasta pod rządami rodu Krieglitz-Untern i wpływowego zgromadzenia szlachty. Przywiązane do tradycji miasto jest znane jako miasto praw.

Położone u wylotu Przełęczy Szarej Pani miasto, to być może najważniejsze miasto na przedgórzy Gór Szarych. Przebiega przezeń droga z Dunkelbergu do Bögenhafen, która potem skręca do stolicy Reiklandu.

Jest to młode miasto, założone w ubiegłym stuleciu przez wieśniaków zbiegłych przed niesprawiedliwymi podatkami grafa Sternhauera. Wybudowali most przez Taub i wkrótce miasto rozrosło się po obu stronach rzeki.

Stolica Sylvanii to otoczone murem miasto wzniesione u zbiegu rzek tworzących Stir. Wybudowane dawno temu z ciemnego kamienia, z gargulcami, które zdaja się wyglądać zza załomu każdego dachu, miasto spowija mroczna aura. Pewien podróżny opisał je jako "niczym wyśnione w koszmarze".

Stolica Wissenlandu.

Osadzone pomiędzy wzgórzami u stóp Gór Środkowych, było niegdyś pięknym miastem, w którym przecinały się szlaki kupieckie prowadzące z Kisleva do Imperium. Jego wysokie mury zapewniały ochronę przed istotami czającymi się w Lesie Cieni, a ród von Raukov zaprowadził okolicy porządek i stabilność po niekompetentnych rządach von Tassenincków.

Stolica Stirlandu wznosi się na końcu Starego Traktu Krasnoludzkiego, otoczona przez Wielki Las. To największe miasto regionu, a pobielone mury i budynki oraz gwarne doki i targowiska zdadzają, że to również bogaty ośrodek kupiecki.

Na południowym krańcu Ostlandu, na brzegach Talabeku, leży miasto niemal nietknięte przez wydarzenia które spustoszyły Ostland. Co prawda, w obrębie murów miasta koczują setki uchodźców, ale baron von Wallenstein wykazał się sprawności organizacyjną, przyjmując wszystkich uciekinierów i zapewniając im schronienie, wyżywienie i wodę.

Dość duże miasto zdominowane przez gospodarów i ich dumę do skrzydlatych lansjerów. Jego bojarowie mają silną tradycję niezależności od władz centralnych, a także historycznego zastępstwa stolicy.

Wioska położona w dolinie, z widokiem na ponurą fortecę bojara Stepana Krasnego.

Złożone przez Ungołów jako Norvard w najlepszym możliwym miejscy na port na Morzu Szponów. Jego pozycja i możliwość do działania jako brama do handlu zapewniały mu dobrobyt, a Caryca Shoika zdała sobie sprawę, że jego utworzenie było niezbędny dla jedności i dobrobytu wschodzącego narodu Kisleva.

Stereotypowe prowincjonalne miasteczko, miejsce z którego wywodzą się wiejskie gbury z dowcipów opowiadanych w stolicy Kisleva.

Stolica Kislevu.

Osada we wschodniej części północnego obwodu, odnotowana jako miejsce jednej z głównych bitew w Burzy Chaosu, w której duża siła pod dowództwem Wielkiego Zara Okkodaia Tarsusa została rozbita przez połączone siły Kisleva i Imperium.

Jedna z największych osad w Krainie Trolli i prawdopodobnie najbardziej znacząca, ponieważ jest często wyznaczana jako punkt zbiórki lub powrotu do armii.

Zupełnie zwyczajna osada, zarówno duża jak i mała miejscowość, w zależności od tego, kto mówi. Podnosi niewielką liczbę skrzydlatych lansjerów, ale zwykle wysyłał ich do pułków z sąsiadujących regionów.

Przetrwało oblężenie podczas Wielkiej Wojny z Chaosem w 2302 roku Kalendarza Imperialnego. Utworzone przez Ungołów. Nazwane później "Srebrnym Miastem".

Dość duża stanica znana z odizolowywania się. Otoczona murem, a podróżnicy nie mają wstępu do środka bez bardzo dobrego powodu.

Jedna z największych grup osadniczych Ungoli w Kislevie. To stąd wywodzi się najwięcej łuczników konnych, choć nie są oni prawdziwymi koczownikami.

Ponura, mała osada zbudowana w celu utworzenia kolonii karnej zgromadzonej do pracy w kopalniach soli Carycy.

Ostatnia ważniejsza osada przed Wysoką Przełęczą, również miejsce w którym karawany po raz ostatni uzupełniają zapasy i świętują.

Miasto na granicy z Imperium, czasem uznawane za część obwodu południowego. Jednak jego otwartość na lud imperium oznacza, że lepiej pasuje do zachodniej kultury.

Prawdopodobnie największa osada w obwodzie północnym, miasto bydła z solidną stoką i obronną pozycją na Tobolu.

Osada niesamowicie oddalona, położony w głębi lasu Czegniks.

Zamek księcia położony jest w południowo-wschodnim zakątku krainy, w pobliżu granicy z Wuenelles. Jego znakiem jest charakterystycznym jest Ażurowa Wieża, wysoka iglica z mnóstwem okien, dzięki którym cała budowla wygląda, jakby była wykuta z kamiennej koronki.

Tutejszy port to jeden z architektonicznych cudów Starego Świata. Wzniesiony przez elfy, a wiele miejskich budowli i kunsztem kamieniarskim.

Siedziba władcy księstwa leży w głębi lasu Arden. Ze względu na niegościnną okolicę jest to jedyny z zamków książęcych, który nie wznosi się w pobliżu większego miasta.

Zamek położony jest niemal w samym środku księstwa. Budowla oraz otaczające ją miasto stanowią niezwykły zbiór miejsc związanych z życiem Gillesa Zjednoczyciela lub upamiętniających jego dokonania.

Tętniący życiem port wzniesiony został na pradawnych ruinach elfiej osady. Siedzibę księcia stanowi zamek, położony ponad miastem na krawędzi klifu.

Jest często zwane "Klejnotem Bretonii"... zwłaszcza przez Briończyków. Jednak to naprawdę wyjątkowo piękne miasto, położone na półwyspie połączonym z lądem wąskim pasem ziemi.

Siedziba księcia stoi na wyspie na rzece Songez, jedynym z dopływów Brienne. Otaczające ją miasto jest niewielkie i służy raczej jako baza zaopatrzeniowa dla oddziałów księcia i najemnych kompanii "pasterzy", które przybywają na zamek, aby składać raporty i otrzymywać nowe rozkazy.

Od czasów przeniesienia królewskiego dworu, trwają intensywne prace nad rozbudową książęcego pałacu, aby w większym stopniu oddawał majestat i splendor godny króla Bretonii.

Położone we schodniej części księstwa Derrevin zwane jest potocznie Wolnym, gdyż władzę sporawują tam chłopi.

Na straży Przesmyku Gisoreux stoi zamek, siedziba Frederika markiza Desfleuve, z której nadzoruje utrzymanie bezpieczeństwa na tej ważnej przełęczy.

Położony niemal w samym środku księstwa zamek stanowi ukoronowanie typowego dla akwitańskiej szlachty upodobania do przesadnych fortyfikacji.

Ten od dawna opuszczany fort niegdyś nosił inną nazwę. Krążą liczne opowieści o błąkających się w nim duchach i zjawach, lecz w odróżnieniu od wielu innych legend o nawiedzonych zamkach, te akurat są całkowicie prawdziwe.

Położony gdzieś w górach fort sanowi główną siedzibę orków na terenie księstwa.

Stolica księstwa to prężnie działający ośrodek handlowy, często odwiedzany przez kupców i wędrowców podróżujących wzdłuż Grismerie.

Wiele lat temu na ty zamku rozegrał się tragedia godna pieśni barda (w istocie, napisano o tym kilka poematów).

Niedawno przebudowany i powiększony zamke stanowi siedzibę dworu księcia Tauberta. Piętnaście lat temu był to niewielki leśny pałacyk, chroniony poprzez błotnistą fosę i drewnianą palisadę.

Największe miasto w Artois, położone w jego zachodniej części, w pobliżu dawnej granicy między Lyonesse i Mousillon.

Książę zamieszkuje w zamku położonym na wyspie u północno-zachodniego wybrzeża Lyonesse. Grube mury wyrastają wprost ze skalistego brzegu, a przy wysokim przypływie łodzie i statki mogą przepływać ponad niewielkim murem odgradzającym zewnętrzny dziedziniec.

Od wielu lat, a nawet dziesięcioleci, krążą pogłoski o wielkim mieście zwierzoludzi, położonym w sercu Lasu Arden.

Stolica księstwa, a przede wszystkim górująca nad nią książęca cytadela, zamyka wylot Przełęczy Uderzającego Topora, stanowiąc ważny element obrony Bretonii przed atakami zielonoskórych lub inwazją z ziem Imperium.

Stolica księstwa leży u ujścia rzeki Grismerie. Każdego roku okoliczne bagna wydają się podchodzić coraz bliżej pod mury miasta, jednak przeklęty gród nadal trwa, jakby nie poddając się lotnym pisakom i mulistym trzęsawisko.

Już na pierwszy rzut oka widać, że miasto jest stolicą księstwa. Majestatycznie górujący nad okolicą zamek wyrasta wprost ze skał wysokiej iglicy wieńczącej pasmo Gór Szarych, zaś u jej stóp wije się rzeka Grismerie.

Stolica księstwa leżąca w południowo-wschodniej części krainy, na skraju lasu Loren.

Tuż przy granicy z Lyonesse wznosi się zamek, z którego lord Rachard włada okolicznymi terenami.

Wśród szczytów Gór Szarych stoi opuszczony od lat zamek. Ponad sto lat temu władający nim ród został wyrżnięty w pień podczas ataku zielonoskórych.

Niewielki kawałek Imperium w samym sercu Lasu Arden.

Zamek to obecna siedziba diuka Adalberta, który co kilka lat przenosi swój dwór w inne miejsce, pozostawiając dotychczasowe włości w rękach zaufanego namiestnika.

Niewielka górska osada, która swym bogactwem przyćmiewa nawet największe miasta Bretonii.

Stolica tileańskiego księstwa.

Stolica tileańskiego księstwa.

Stolica tileańskiego księstwa.

Stolica tileańskiego księstwa.

Stolica tileańskiej republiki.

Stolica z wyspy piratów.

Stolica tileańskiego księstwa.

Toscania to miasto w Tilei. Jest to jedno z niewielu miast, w których żyją również krasnale.

Stolica tileańskiego księstwa.

Stolica tileańskiej republiki.

Drugie największe państwo-miasto w Estalii. Zdominowalo północną część tych terenów.

Największe państwo-miasto w Estalii. Zbudowane z wielu połączonych ze sobą portów. Ma reputację przyjaznego portu dla wszystkich handlarzy z całego świata.

Obecnie wolne miasto rządzone przez gildie kupieckie. Jako jedyne miasto z Imperium, było rządząne Jarl przez pewien okres czasu.