Wybitne postacie polskiego oświecenia

Opis

Postać

Ostatni władca Rzeczypospolitej Obojga Narodów. Wydawał słynne "obiady czwartkowe".

Książę Biskup Warmiński. Autor satyry "Do króla" i pierwszej polskiej powieści nowożytnej.

Aktor i reżyser. Dyrektor Teatru Narodowego w Warszawie. Ukształtował oblicze polskiego teatru w tzw. "epoce stanisławowskiej".

Literat: poeta, dramaturg, bajkopisarz, publicysta. Autor "Powrotu posła". Od jego rodowego przydomka wzięła swoją nazwę jedna z dzielnic Warszawy.

Literat, twórca i główny przedstawiciel nurtu sentymentalnego w polskiej liryce. Autor sielanki "Laura i Filon" oraz tekstu kolędy "Bóg się rodzi".

Jezuita, biskup, literat, "ojciec polskiego klasycyzmu" w literaturze. Prekursor badań nad Słowiańszczyzną.

Znani bracia-naukowcy. Starszy - polihistor, empiryk (kojarzony z zawoalowaną w balladzie "Romantyczność" krytyką ze strony Mickiewicza). Młodszy - lekarz, chemik, autor pierwszego polskiego podręcznika chemii.

Opis

Postać

Duchowny, polityk, mąż stanu, historyk i geograf. Jeden z twórców Konstytucji 3 Maja.

Duchowny, jezuita, pedagog, działacz oświatowy, reformator edukacji. Sekretarz Towarzystwa do Ksiąg Elementarnych. Autor postępowego "Elementarza dla szkół parafialnych".

Duchowny, pijar, literat, reformator szkolnictwa. Założyciel warszawskiego Collegium Nobilium. W dziele "O skutecznym rad sposobie" opisał wady polskiego parlamentaryzmu (m.in. liberum veto) i zaproponował sposób ich naprawy.

Duchowny, jeden z czołowych przedstawicieli polskiego oświecenia. Pisarz, publicysta, filozof. Wybitny geograf i geolog ziem polskich. Działał politycznie również po upadku Rzeczypospolitej.

Arystokrata, marszałek Sejmu Czteroletniego. Jeden z twórców Konstytucji 3 Maja.

Wenecjanin, nadworny malarz ostatniego władcy Rzeczypospolitej. Autor wedut (pejzaży miejskich), przedstawiających warszawskie ulice.

Poeta, buntownik, skandalista "epoki stanisławowskiej". Znany z libertyńskich i antyklerykalnych przekonań.