|
Hint
|
Answer
|
|
niesamodzielny wyraz lub morfem, nadający wypowiedzeniom zabarwienie znaczeniowe lub uczuciowe.
|
partykuła
|
|
wprowadzenie do literatury brzydoty, w celu wywołania szoku u odbiorcy, często przeradza się w kult brzydoty
|
turpizm
|
|
forma literacka lub literacko-naukowa, prezentująca punkt widzenia autora. Może poruszać tematykę filozoficzną, społeczną lub artystyczną, być formą krytyki literackiej, manifestu politycznego, filozoficznego lub też dotyczyć innych refleksji autora.
|
esej
|
|
stały motyw, temat utrwalony w literaturze,element jakiejś kultury, podstawa rozumowania, ogólnie przyjęty sąd
|
topos
|
|
powtórzenie jednakowych samogłosek w wyrazach zajmujących ustaloną pozycję w obrębie wersu lub zdania. Nazywany rymem niepełnym, wykształcił się w liryce europejskiej przed rymem
|
asonans
|
niepotrzebny spór o słowa zamiast o istotę problemu
|
logomachia
|
patologiczny przymus pisania utworów literackich. Określenie o wydźwięku pejoratywnym.
W większości wypadków pojęcie to dotyczy natręctwa pisarskiego występującego u osób, o których sądzi się, że nie mają odpowiedniego talentu. |
grafomania
|
|
wyraz, wyrażenie lub forma składni – stosowane wyłącznie w języku potocznym
|
kolokwializm
|
|
potocznie lub żartobliwie masło maślane
|
pleonazm
|
|
zwrot do adresata
|
apostrofa
|
|
rozbudowana apostrofa otwierająca utwór literacki (zazwyczaj poemat epicki), w której zwykle autor zwraca się do muzy, bóstwa lub duchowego patrona z prośbą o natchnienie, pomoc w tworzeniu dzieła.
|
inwokacja
|
|
|
Hint
|
Answer
|
|
środek ekspresji językowej wzmacniający emocjonalność, obrazowość języka, polegający na stosowaniu ozdobnych zwrotów lub wyrażeń.
|
figura retoryczna
|
sztuka budowania artystycznej, perswazyjnej wypowiedzi, wygłaszanie mów.
|
retoryka
|
|
jedna z kategorii estetycznych, polegająca na wzniosłym, monumentalnym i emocjonalnym charakterze
|
pathos
|
|
awiązanie do czegoś, kogoś; przywołanie nie wprost danej sprawy, z reguły łatwe do rozszyfrowania przez odbiorcę wypowiedzi
|
aluzja
|
|
celowe powtórzenie tego samego słowa lub zwrotu na początku kolejnych segmentów wypowiedzi.
|
anafora
|
|
ednoznaczny obraz plastyczny lub słowny przedstawiający pojęcie, ideę, myśl lub wydarzenie przy pomocy obrazu o charakterze przenośnym lub symbolicznym, np. poprzez personifikację
|
alegoria
|
|
opuszczenie elementu zdania oczywistego ze względu na kontekst wypowiedzi
|
wyrzutnia
|
|
chwyt retoryczny w formie pytania, które wymaga od słuchacza jednoznacznej odpowiedzi: tak lub nie. Może ono stawiać oponenta dyskusji w niekorzystnej sytuacji, może też wymuszać na nim deklaracje poglądów, których wcale nie wyznaje. Erotema jest jednym ze sposobów manipulowania odbiorcą.
|
erotema
|
|
figura stylistyczna polegająca na użyciu tych samych lub podobnie brzmiących wyrazów celem uzyskania odmiennych znaczeń, nastrojów i funkcji. Bywa stosowana dla osiągnięcia efektów dramatycznych lub żartobliwych.
|
gra słów
|
|
figura stylistyczna; polega na uszeregowaniu słów lub sformułowań według tego, jak się nasila lub słabnie ich intensywność
|
gradacja
|
|
zasada twórczego naśladownictwa natury bądź dzieł mistrzów, którym udało się tę naturę odtworzyć.
|
mimmesis
|
|
